[OS] Daydream Blue (Yeonbin)

Title: Daydream blue

Pairing: Choi Yeonjun/Choi Soobin

Genre: Smut, Slightly angst

 

Daydream blue

 

ซูบินรู้ตัวดีว่าเธอไม่ควรคาดหวังอะไรทั้งสิ้นกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้

‘ร็อกแซนน์’ คือชื่ออันเป็นฝันร้ายของใครหลายคน เธอเป็นอดีตนางแบบดาวรุ่งเมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว ปัจจุบันผันตัวเป็นดีไซเนอร์สร้างแบรนด์และเป็นเจ้าของห้องเสื้อของตนเอง งานอดิเรกคือสะสมเศษหัวใจพังยับและน้ำตาของใครต่อใคร

 

ซูบินรู้ตัวดีว่าเธออาจกลายเป็นหนึ่งในของสะสมเหล่านั้น เธอเป็นแค่นางแบบหน้าใหม่ไม่ประสีประสากับแสงไฟ จะไปสู้อะไรกับนักรักตัวฉกาจได้

ทว่าฝันร้ายของใครหลายคนนั่นกลับเป็นฝันหวานที่สุดของเธอ

มันอาจเป็นเพียงฝันตื่นหนึ่ง เส้นใยความสัมพันธ์นี้ถูกถักทอขึ้นเพียงชั่วครั้งชั่วคราว เมื่อรุ่งอรุณมาเยือน มันจะสูญสลายเป็นควันจาง ให้ระลึกถึงได้แค่ในความทรงจำ หากแต่ติดค้างในห้วงหัวใจจนชั่วชีวิต

 

เธอครางแผ่วยามเมื่อความคดโค้งของริมฝีปากนั้นละไล้บนผิวเนื้อ ก่อเกิดเป็นประกายไฟวาบหวาม ทั้งที่มันเพิ่งมอดดับไปเมื่อครู่ ทิ้งหลักฐานเป็นร่องรอยฉ่ำชื้นที่ซอกหว่างขา ความกระสันซ่านเพิ่มระดับเมื่อปลายนิ้วสัมผัสเข้าที่จุดเดิม

 

“ ค..คุณคะ.. ”

ซูบินอ้าเรียวขาให้แยกห่างมากกว่าเดิม ท่อนแขนกอดเกี่ยวร่างข้างบน รั้งท้ายทอยให้ใบหน้านั้นเข้าใกล้ ใกล้จนใช้ลมหายใจร่วมกัน สายตาสองคู่สบกันในช่วงเสี้ยววินาที ก่อนที่ความใกล้นั้นจะถูกลดระยะลงมา

จนนัยน์ตาเห็นเพียงกลุ่มผมสีฟ้า

จนกลิ่นน้ำหอมจากอีกฝ่ายคละเคล้ากับของตนเอง

จนริมฝีปากแนบชิด

จนปลายลิ้นแตะปลายลิ้น

 

เมื่อปลายนิ้วเร่งขยี้ คล้ายว่าห้วงสติของเธอกลายเป็นเพียงปุยนุ่นที่กำลังถูกฉีกกระชาก ลอยลิ่วตามแรงลมป่วนปั่น ความปรารถนาท้นทะลัก มันแล่นจนถึงจุดยอดสุด ความร้อนรุ่นก็ละลายออกมาเป็นความฉ่ำแฉะที่ซอกหว่างขาอีกครั้งหนึ่ง

 

ซูบินหอบหายใจเมื่ออีกคนผละร่างออกแล้วแตะจุมพิตบนผิวแก้มพร้อมกล่าวคำชม “ เด็กดี ” ความร้อนแผ่ซ่านทั่วทั้งใบหน้า เธอไม่แน่ใจนักว่าเป็นเพราะคำชมนั่นหรือเพราะตนเองเพิ่งเสร็จจากกามกิจเมื่อครู่

 

สายตามองตามหญิงสาวที่เพิ่งลุกจากเตียงนอน ร่างกึ่งเปลือยนั่นเหลือเพียงแค่ชั้นในช่วนล่างปกปิดพื้นที่สงวน ซูบินจับจดทุกการกระทำของอีกฝ่าย มองคนอายุมากกว่าที่กำลังมัดรวบกลุ่มผมสีฟ้าอย่างไม่บรรจงนักก่อนจะคว้าเอาเสื้อคลุมอาบน้ำที่พาดบนเก้าอี้มาสวม

 

มันจะกลายเป็นฝันตื่นหนึ่ง..

 

ใบหน้านั้นหันมาหากัน ร็อกแซนน์คลี่ยิ้มหวานหยดให้เธอ ร่องรอยของสีลิปสติกบนเรียวปากนั่นเลือนเลอะจากแรงบดจูบ เห็นแล้วซูบินยิ่งอยากตกเป็นของอีกฝ่ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ หนูจะเอาน้ำแอปเปิ้ลมั้ยคะ? เดี๋ยวพี่รินให้ค่ะ ”

 

“ เอาค่ะ ขอบคุณนะคะ ”

 

เมื่อไฟอารมณ์ร้อนรุ่มมอดดับลงกลายเป็นผงเถ้าแห่งความอาวรณ์

ซูบินอยากให้เวลาในค่ำคืนยืดยาวออกไป เธอยังไม่อยากให้มันจบลง

 

รู้อยู่แก่ใจว่าขอบเขตของความสัมพันธ์คือพื้นที่ของตัวห้องแห่งนี้เท่านั้น เมื่อใครคนหนึ่งก้าวออกจากบานประตูนั้นแล้ว หรือถ้าหากเวลาของค่ำคืนนี้หมดลง คนที่คาดหวังไปมากเกินกว่านั้นจะเป็นฝ่ายเสียใจ ซูบินยังคงนอนนิ่งบนเตียงนอน นัยน์ตาพริ้มลงครู่หนึ่ง ภาพใบหน้าของจิ้งจอกสาวเจ้าเล่ห์นามร็อกแซนน์ปรากฏขึ้นหลังเปลือกตา

 

แล้วหลังจากนี้จะให้เธอตัดเยื่อใยได้อย่างไร

 

ซูบินลุกขึ้นจากเตียงบ้าง เธอฝืนความเศร้าและความเหนื่อยที่ใกล้จะแปรเป็นอาการง่วง เอื้อมมือไปหยิบทิชชู่มาเช็ดความเหนอะหนะที่ซอกหว่างขา ดึงชั้นในที่ถูกถอดร่นอยู่ที่ข้อเท้าขึ้นมาตำแหน่งเดิม ก่อนจะคว้าเอายกทรงกับเสื้อสเวตเตอร์ที่กระจายบนพื้นมาสวม

 

“ นี่ค่ะน้ำแอปเปิ้ล ” ร็อกแซนน์ยื่นแก้วเครื่องดื่มให้ ก่อนจะขยิบตาเมื่อเห็นใบหน้าเรื่อแดงของซูบิน “ จะยังอายอะไรอีกคะ เมื่อกี้พี่ก็เห็นหนูมาหมดแล้วทั้งตัว ”

  

“ ค..คุณร็อกแซนน์ก็.. ”

 

เธอได้ยินเสียงอีกฝ่ายหัวเราะแผ่วด้วยความเอ็นดู ขณะที่ความร้อนยิ่งจับบนผิวแก้มมากกว่าเดิม ใจดวงน้อยยิ่งเต้นแรง ซูบินรู้ตัวว่าตนเองก้าวพลาดเสียแล้ว เธอกำลังถลาลงหลุมรัก ร่วงไปในเหวลึก

 

มันจะกลายเป็นฝันตื่นหนึ่ง..

 

“ อ..อันที่จริง หนูยังเก็บปฏิทินที่คุณเคยถ่ายไว้นะคะ ”

ซูบินเคยเฝ้าจินตนาการในเรื่องแบบนี้กับอีกฝ่ายตั้งแต่เมื่อตนเองอายุสิบสี่ ตั้งแต่เมื่อเป็นเด็กสาวแรกรุ่นที่ไม่เคยรู้จักเรื่องเพศและความรัก และปฏิทินวาบหวิวฉาวโฉ่เล่มนั้นทำให้เธอค้นพบบางอย่างในตัวตน

 

ขณะที่ร็อกแซนน์ซึ่งกำลังชงชามิ้นต์อยู่นั้นถึงกับชะงักการกระทำ หญิงสาวหันมามองคนอายุน้อยกว่า นัยน์ตาเบิกกว้างเล็กน้อย “ โห ยังเก็บไว้เหรอคะ สมัยพี่ยังสาวเลยนะ ”

 

ซูบินพยักหน้าตอบรับ จนกระทั่งตอนนี้ที่ผ่านมาแล้วตั้งแปดปี เธอยังรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกลับไปเป็นเด็กสาวอายุสิบสี่คนนั้น

 

เป็นกระต่ายโง่ เพ้อฝัน และตกหลุมรัก

และตอนนี้กำลังจะเสียใจ

 

มันจะกลายเป็นฝันตื่นหนึ่ง..

ความหวานจะสูญสลาย เธอจะตื่นขึ้นมาในหลุมรักเพียงลำพัง แขนขาหัก หัวใจแหลกเละ น้ำตานองหน้า

 

            สองมือประคองแก้วน้ำแอปเปิ้ลไว้แน่นขณะที่สายตาจดจำรายละเอียดบนเครื่องหน้าของคนอายุมากกว่าเอาไว้ รสหวานอมเปรี้ยวของมันช่วยให้กล้ำกลืนความขื่นขมของน้ำตาที่ใกล้มาเยือนได้ง่ายขึ้น ซูบินอาจจะขอมากไป แต่ถ้าเป็นไปได้ ถ้าเธอจะยังพอมีความหวัง เธอก็อยากเห็นคนนี้ในทุกวัน ใช้เวลาร่วมกันไปตลอดชีวิต

 

แต่ถ้าเรียกร้องอะไรออกไป สิ่งที่ได้รับกลับมาอาจเป็นความรำคาญใจ

ซึ่งถ้าถึงจุดนั้นเมื่อใด เธอจะไม่ได้อะไรจากสาวในฝันคนนี้อีกเลย

 

ต้องจำไว้ให้ขึ้นใจว่าอย่าคาดหวัง อย่าร้องขอ ไม่มีความรักจากผู้หญิงที่ชื่อร็อกแซนน์

นี่เป็นเพียงฝันตื่นหนึ่งเท่านั้น..

 

THE END

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

TALK TO WRITER:

เป็นฟิคที่เขียนแล้วแอบเหนื่อยเลยค่ะ ๕๕๕ ไม่เคยเขียนพรสาวๆแบบถึงขนาดนี้มาก่อน(แม้จะดูน้อย แต่นี่คือมากแล้วสำหรับเราค่ะ ๕๕๕๕)

จริงๆกะว่าจะเขียนให้เป็น smut กามๆแส้บๆ จบที่แองส์จ๋าอีกแน้วค่ะ ๕๕๕ *กราบทุกคน* คิดว่าอาจจะเป็นผลพ่วงจากการเพิ่งดู portrait of a lady on fire จบแน่ๆเลยค่ะ o>—<

 

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ

หวีดได้ในแท็ก #kwlfic ค่ะ จุ๊บๆ ❤